عَنْ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ (رضي الله عنه) قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ﷺ جِهَارًا غَيْرَ سِرٍّ يَقُولُ: «أَلاَ إِنَّ آلَ أَبِي يَعْنِي فُلاَنًا لَيْسُوا لِي بِأَوْلِيَاءَ، إِنَّمَا وَلِيِّيَ اللَّهُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِينَ». (رواه مسلم 215)

د عمرو بن عاص (رضي الله عنه) څخه روايت دی فرمايي: "ما د رسول الله ﷺ څخه داسې واورېدل چې ښکاره ډول يې وفرمايل: «خبردار! چې زما د پلار اهل زما دوستان نه دي، بلکې زما

دوست (ولي) يوازې الله او صالح مؤمنان دي»".

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ (رَضِيَ الله عَنه) قَالَ: قَالَ رسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وسلم ): «اثْنَتَانِ فِي النَّاسِ هُمَا بِهِمْ كُفْرٌ: الطَّعْنُ فِي النَّسَبِ، وَالنِّيَاحَةُ عَلَى الْمَيِّتِ» (رواه مسلم67)

ژباړه: له ابوهريره رضي الله عنه څخه روايت دی هغه وايي چې: رسول الله ﷺ وفرمايل: «د خلکو په منځ کې دوه شيان دود دي چې له کفري عملونو څخه شمېرل کېږي؛ په نسب باندې طعنه وهل او په مړي نوحه کول»
شرحه: يعنې دغه کړنې د کفارو او جاهليت د زمانې دي، يو مؤمن ته په کار ده چې له دغو کړنو څخه ځان وساتي.