عَنْ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ (رضي الله عنه) قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ﷺ جِهَارًا غَيْرَ سِرٍّ يَقُولُ: «أَلاَ إِنَّ آلَ أَبِي يَعْنِي فُلاَنًا لَيْسُوا لِي بِأَوْلِيَاءَ، إِنَّمَا وَلِيِّيَ اللَّهُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِينَ». (رواه مسلم 215)

ترجمه: از حضرت عمرو بن عاص (رضي الله‌عنه) روايت است که می‌گوید: شنیدم که رسول الله ﷺ آشکارا، نه پوشیده و پنهانی، می‌فرمود: «آگاه باشید که فرزندان ابو فلان، دوستان من نیستند؛ بلکه الله، و مؤمنان نیکوکار، دوستان من هستند.

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ (رَضِيَ الله عَنه) قَالَ: قَالَ رسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وسلم ): «اثْنَتَانِ فِي النَّاسِ هُمَا بِهِمْ كُفْرٌ: الطَّعْنُ فِي النَّسَبِ، وَالنِّيَاحَةُ عَلَى الْمَيِّتِ» (رواه مسلم67)

ترجمه: از ابوهریره رضي الله عنه روایت است که می‌گوید: رسول الله ﷺ فرمود: «دو چیز در میان مردم، رواج دارد، که از مصداق کفر بشمار می‌ رود: طعنه زدن در نسب و نوحه خوانی بر میت.
شرح: یعنی این کارها از اعمال کفار و اخلاق جاهلیت‌اند. مؤمن باید از آنها پرهیز کند.